Systeemcamera's: waar moet ik op letten?

De beeldsensor is een van de belangrijkste onderdelen van een camera. De grootte van de sensor heeft invloed op de kwaliteit van je foto's en video's. Er zijn 3 formaten sensoren; de Micro Four Thirds sensor is de kleinste, de APS C sensor is een stuk groter en de full frame sensor is het grootst.

Een APS C sensor is ongeveer 1,6 keer kleiner dan een full frame sensor. Zet je een full frame lens op een camera met een APS C sensor? Dan ligt het brandpunt van de lens ook 1,6 keer verder dan bij een full frame camera. Dat houdt in dat je met een APC S sensor 1,6 keer verder bent ingezoomd.

Voorbeeld: Plaats je een 45mm full frame lens op een APS C camera met een 1,6x cropfactor? Dan vermenigvuldig je 45mm met 1,6 (45 x 1,6 = 72). De full frame lens heeft op deze APS C camera dus een werkelijke brandpuntsafstand van 72 mm.

Bij het kopen van een systeemcamera zal je de specificatie megapixels vaak genoeg voorbij zien komen. Veel mensen denken dat hoe meer megapixels de camera heeft, des te beter de kwaliteit van de foto's zijn. Echter hebben megapixels niets te maken met de kwaliteit, maar bepalen ze het formaat. Alle digitale beelden - denk aan je tablet of computerscherm - bestaan uit pixels. Dit zijn hele kleine puntjes van verschillende kleuren die samen het beeld vormen. 1 megapixel - ook wel MP genoemd - bestaat uit 1 miljoen pixels.

Heeft de camera veel megapixels? Dan is het formaat van de foto automatisch groter. Wanneer je 2 foto's - 1 van 13 en 1 van 23 megapixels - afdrukt op A4 formaat, zie je geen verschil. Dit verschil wordt pas zichtbaar wanneer je foto's op groter formaat laat afdrukken, zoals op A3 of A1.

Bij de meeste systeemcamera's wordt een standaardlens meegeleverd. Deze lens is in de meeste situaties goed te gebruiken. Je zal vanzelf merken dat niet alles wat je wil fotograferen lukt met deze standaardlens. Bekijk waar je tegenaan loopt en kies vervolgens het objectief dat dit wél mogelijk maakt.

Wat zijn de beperkingen van het standaardobjectief?

• Het maximale diafragma is niet erg groot. Meestal f/3.5 of 5.6. Dit betekent dat de lens minder goed inzetbaar is in situaties met weinig licht.
• Je kunt met een standaardobjectief niet ver inzoomen.
• De beeldkwaliteit en het bereik van het standaardobjectief is niet geoptimaliseerd voor één specifiek doel. Zo kun je bijvoorbeeld geen macro opnamen maken. Hier heb je een macrolens voor nodig.

Ben je gewend om door een zoeker te kijken wanneer je fotografeert, of gebruik je het scherm achter op de camera? Tegenwoordig heeft elke camera een lcd scherm met live beeld. Op dit scherm kun je niet alleen de compositie van de foto bepalen, maar kan je vaak ook zien wat de effecten van bepaalde instellingen of filters zijn. Je hebt dus al een hele goede preview van hoe de foto eruit zal zien. Sommige systeemcamera's hebben ook een elektronische viewfinder, een kleine zoeker aan de bovenkant van de camera.

Waarom dan toch een viewfinder?

• Een viewfinder blokkeert het omgevingslicht zodat je, zonder afleiding, je onderwerp kunt zoeken.
• Als je een viewfinder gebruikt, moet je de camera automatisch dicht bij je lichaam houden. Dit zorgt voor een stabielere houding en minder bewogen foto's.

Een van de belangrijkste eigenschappen van een systeemcamera is de hoge snelheid waarmee je fotografeert. De technologie van de systeemcamera maakt het mogelijk om continu te focussen en fotograferen. De snelheid waarin een camera fotografeert wordt aangegeven in het aantal frames per seconde (fps.). Wanneer je serieuze actie wilt fotograferen, heb je een snelheid nodig van minstens 5 fps. En omdat de systeemcamera op snelheid is ontworpen, is er bijna geen model wat deze snelheid niet haalt. Je kunt de hoge snelheid van de camera ook inzetten om ervoor te zorgen dat ja altijd de beste foto kunt kiezen uit een serie of om een stop motion filmpje te maken.